PARALEL NURCULUK SÖYLEMİ VEYA KOMPLO TEORİSYENLİĞİ – 3 

Yeni Asyanın kuruluşu ve meşveret heyetinin yol açtığı veya fetvacı olduğu konuların başında Risale-i Nur adına kitap yazılması gelir. Malumunuzdurki Üstad hazretleri Beşinci Desise-i Şeytaniye’de şöyle buyuruyor;

…Kardeşlerim, enaniyetin işimizde en tehlikeli ciheti, kıskançlıktır. Eğer sırf lillah için olmazsa kıskançlık müdahale eder, bozar… Devamındaki paragrafta ise …. Bir şey daha kaldı, en tehlikesi odur ki: İçinizde ve ahbabınızda, bu fakir kardeşinize karşı bir kıskançlık damarı bulunmak, en tehlikelidir. Sizlerde mühim ehl-i ilim de var. Ehl-i ilmin bir kısmında, bir enaniyet-i ilmiye bulunur. Kendi mütevazi de olsa o cihette enaniyetlidir. Çabuk enaniyetini bırakmaz. Kalbi, aklı ne kadar yapışsa da nefsi, o ilmî enaniyeti cihetinde imtiyaz ister, kendini satmak ister, hattâ yazılan risalelere karşı muaraza ister. Kalbi risaleleri sevdiği ve aklı istihsan ettiği ve yüksek bulduğu halde; nefsi ise enaniyet-i ilmiyeden gelen kıskançlık cihetinde zımnî bir adâvet besler gibi Sözler’in kıymetlerinin tenzilini arzu eder tâ ki kendi mahsulat-ı fikriyesi onlara yetişsin, onlar gibi satılsın….

Yine Badıllı abiye kulak verelim.

“Gazete çıkmadan önce, bugün gazeteyi çıkaranların bile o günü bir evdeki bir ilmihalden bile gocunurlarken, gazete çıktıktan sonra, artık kucak kucak Risale-i Nurun dışında yazılmış kitaplar, ya kendileri tarafından yazılan kitaplar mecmualar, hatta resimli romanlar vesaireler dershaneleri ve evleri doldurdu. Risale-i Nurlar bunların yanında artık dolapta mahfuz bir me’haz kitabı halinde kaldı. Sair hüküm ve muameleler hep bu yeni kitaplardan ve yorumlardan ahzedilmeye başlandı. Belki arada sırada da bir teberrük kabilinden Nurlar da okunabiliyordu.

Hazret-i Bediüzzaman olan Üstad ise, halbuki hayatında en çok üzerinde durduğu ve Nur talebelerinin sadakatlarına en mühim bir mi’yar (ölçü) kabul ettiği bir husus da, Risale-i Nurdan başka, diğer kitablara bakmamaktı. Hele Nur talabelerinden müellif kesilip te’lifat yapmak ise, Nur talebeleri için asla mesağlı değildi. Lakin bu yeni metod ile başka kitap mevzuunda, hatta te’lifat mevzuunda fetvalarla ortaya çıkan Nurcu bazı zatlar fetvacı göründüler. Balık yumurtlar gibi piyasaya kitap yumurtlamak lazımdır denildi. Nur talebelerinden bazı alimlerimiz de bu işe fetva verdiler, hatta kendileride bu kampanyaya katılarak kitap te’lifine başladılar, ve maalesef söyliyelim ki Üstadın hizmetkarı olan sadık ve sıddık bazı zatlar da bu işe müdaheleye dair hareketten çekindiler. Hatta müdahele etmedikleri gibi, durup seyirci de kaldılar ve hatta diyebiliriz ki, zaman zaman bu işe karşı mülayemetkar tavırlarda gösterdiler.”

Netice olarak o zamanlar bizim gibi gençlere Risale-i Nuru anlamak istiyorsanız falanca hocanın veya feşmekan abinin kitaplarını okuyun diyorlardı, veya tarih diye tarihi romanları pazarlıyorlardı birde uydurma hidayet kitapları pazarlıyorlardı.

Üstad hazretleri Beşinci Desise-i Şeytaniye’nin bir önceki paragrafın devamında şöyle buyuruyor “…Halbuki bilmecburiye bunu haber veriyorum ki: “Bu dürûs-u Kur’aniyenin dairesi içinde olanlar, allâme ve müçtehidler de olsalar vazifeleri –ulûm-u imaniye cihetinde– yalnız yazılan şu Sözler’in şerhleri ve izahlarıdır veya tanzimleridir. Çünkü çok emarelerle anlamışız ki: Bu ulûm-u imaniyedeki fetva vazifesiyle tavzif edilmişiz. Eğer biri, dairemiz içinde nefsin enaniyet-i ilmiyeden aldığı bir his ile şerh ve izah haricinde bir şey yazsa; soğuk bir muaraza veya nâkıs bir taklitçilik hükmüne geçer. Çünkü çok delillerle ve emarelerle tahakkuk etmiş ki Risale-i Nur eczaları, Kur’an’ın tereşşuhatıdır; bizler, taksimü’l-a’mal kaidesiyle her birimiz, bir vazife deruhte edip o âb-ı hayat tereşşuhatını muhtaç olanlara yetiştiriyoruz!..”

Bu parçada bahsedilen (şerh ve îzâh)  mes’elesinin şekli: “Risâle-i Nûr’un ba’zı mücmel yerlerini, yine Risâle-i” Nûr’la îzâh etmek” kàidesiyle mukayyeddir. Çünkü buradaki icmâle karşı, (Evet Risale-i Nur size mükemmel bir me’haz olabilir. Ve ondan erkân-ı imaniyenin her birisine, meselâ Kur’an kelâmullah olduğuna ve i’cazî nüktelerine dair müteferrik risalelerdeki parçalar toplansa veya haşre dair ayrı ayrı bürhanlar cem’edilse ve hâkeza.. mükemmel bir izah ve bir haşiye ve bir şerh olabilir. Zannederim ki, hakaik-i âliye-i imaniyeyi tamamıyla Risale-i Nur ihata etmiş, başka yerlerde aramaya lüzum yok. Envâr Neşriyat, Kastamonu Lahikası, sahife 52)’de ve sâir yerlerde, şerhin  şekli hakkında tasrihat vardır.

SİNGAPUR’DA İSLAMİYET VE RİSALE-İ NUR HİZMETLERİ…

Yani herkes kafasına göre Risale-i Nur adına kitap yazmasına müsaade edilmemiş. Şerh ve izah işine bir zamanlar idari anlamda bende dahil olduğum için Risale-i Nurdan yapacağım derlemelerle birkaç makaleyele ele alacağım inşaallah.

Aslında Nurun birinci talabesi Hulûsi abi Barla lahikasındaki bir mektubunda Beşinci Desise-i Şeytaniye reçetesini şöyle yazar.

“5- Enaniyet yerine acze, noksanımızı itiraf ve Kur’an’ın tereşşuhatının neşir ve muhafazası babında hissemize düşen hizmeti yapmak ve hizmetle mükellef olduğumuzu bilerek neticeyi hesaplamamak yani bir nevi beşeriyetten çıkmak. Kütüb ve suhuf-u enbiyayı inzale vasıta olan melaikeye benzemek suretiyle meleklere imanı…”

Sa’y-u gayret bizden tevfik Cenabı Haktan. Selametle kalın.

Mehmet Nuri Turan

Devam edecek.