SAİD ÖZDEMİR

“Üstad’ın Mevlâna’yı ziyareti”

“Konya’ya vardık. Taksi gelip, meydanda durdu. Birden bire taksinin etrafı bulut gibi kapandı. Şoföre, Abdülmecid Ağabeyin evine gitmesini söyledi. Abdülmecid Ağabeyin evi Konya’da, şimdi Turizm Müdürlüğünün arkasında bulunuyordu. O da yola çıkmış geliyordu. Arabanın açık olan camından Üstad’la bir müddet görüştüler.

“Bu arada kalabalık gittikçe artıyordu. Polisler kalabalığı dağıtmak için halkı joplarla dövmeye başladı. Halkı dağıttıktan sonra bizi de taksiden çıkararak dövmeye başladılar. Zübeyir Ağabeyi zorla jipe bindirmeye çalışıyorlardı. Ben polislerden kurtulup Üstad’ın yanına geldim. Üstad gelen polislere saatini göstererek, ‘Ben namaz kılacağım’ dedi. Öğle namazını Selimiye Camiinde kıldık.

“Üstad ‘Mevlânâ’yı ziyaret edeceğim’ dedi, fakat polisler müzenin açık olmadığını söylediler. Müze Müdürü Mehmet Önder oradaydı. ‘O vazife bana ait, ben hususi olarak gezdireceğim’ dedi. İçeriye girdik. Üstad, ‘Ben yalnız gezmek istiyorum’ dediyse de, halk ve sivil polisler Üstadı yalnız bırakmıyordu. Biraz yürüdükten sonra sandukaların olduğu  yere geldi, kıbleye yönelerek dua etti,  hem de bir taraftan ağlıyordu.

“Üstad’ın polislere teşekkürü”

“Daha ileri gitmedi, dışarı çıktı. Şişman bir komiseri yanına çağırdı. Kemal ismindeki bu komiser gelmedi. Başka bir polis çağırdı. O geldi. Ona şunları söyledi:

“Ben size teşekkür ediyorum. El öptürmek bana azaptır. Buna engel oldunuz. 28 sene hapishaneler, tazyikler, tevkifler, işkenceler ile bu memleketin asayişine hizmet ettim. Siz maddi olarak bu memleketin emniyet ve asayişine hizmet ediyorsunuz; ben ise mânevî olarak hizmet ediyorum. Biz bin savcı ve bin emniyet müdürü kadar hizmet etmişizdir. Onun için bize bir vazife arkadaşı olarak bakın, başka gözle bakmayın. Bunu bütün arkadaşlarına söyle.’

Üstad’ın Ankara’ya gelişi

“Daha sonra bana dönerek, ‘Ankara’ya gelecektim, fakat bu hadiseler gösterdi ki, daha vakti gelmemiş.’ Üstad Emirdağ’a gitti, ben de Ankara’ya döndüm.

“Üstad’ın Ankara’ya ilk gelişinde Bend Deresi’ndeki dershaneyi özel olarak hazırladık. Kendisine dershaneyi hazırladığımızı söyledik. Fakat Üstad, ‘Şimdiye kadar bütün seyahetlerimde otelde kaldım. Orada kalacak olursam, başka yerdeki kardeşler; ‘Bize niçin gelmedi?’ der’ diye kabul etmedi, ‘Yalnız sen oradaki yorganı getir’ dedi. Kendisi Beyrut Palas Otelinde kaldı.

“Birçok kişi Üstadı ziyaret ettiler. O zaman otele kardeşlerden ortak olanlar vardı. Otelin içi ve dışı kordon halinde polis ve jandarma tarafından tutulmuştu. Üstad o zaman bu hali görünce,

‘Bizden ne tevehhüm ediyorlar? Burada bizi parça parça da etseler, biz yine asayişe dokunmayacağız. Çünkü masumlar zarar görür. Kur’ân tutan hiçbir el masumların zararına harekette bulunamaz.’

SİNGAPUR’DA İSLAMİYET VE RİSALE-İ NUR HİZMETLERİ…

“Üstad bir müddet bu otelde kaldı. Bazı milletvekilleri geldiler. Onlara bazı tavsiyelerde bulundu.

“Üstad’ın ikinci gelişinde Bahçelievler’de bir ev tuttuk, telefon çektirdik. ‘Üstad, ben burasını çok sevdim. Bir müddet kalacağım’ dedi ve burada üç gün kadar kaldı. Polisler yine rahat bırakmıyordu. Evin sahibi bir kadındı. Polislere, ‘Benim evime kimler gelmiş de böyle yapıyorsunuz?’ diye çıkışmıştı.

“Menderes bizi anlamadı”

“Üstad Ankara’ya üçüncü defa gelmeyi arzu ettiklerinde bizim haberimiz yoktu. Emniyet haber almıştı. Bir tedbir olarak eve geldiler ve bizi nezarete aldılar. Bu arada İsmet İnönü’nün, ‘Menderes Said Nursi’yi seçim propagandası olarak Ankara’ya getiriyor’ şeklindeki sözleri gazetelerde yar aldı.

“Bunun üzerine Dahiliye Vekaleti, Üstad’ın Ankara’ya sokulmayacağı kararını almıştı. Üstad, Ankara- Gölbaşı’na geldiğinde polisler tarafından arabasını çevirirler ve Üstada emri bildirirler. ‘Biz emir kuluyuz, emri tatbik ediyoruz’ diye mazeretlerini söylerler. Üstad onlara, ‘Ben suçlu değilim, aranmıyorum, o halde sizin kanunlarınıza göre her yere seyahat etme hürriyetim var. Sizin yaptığınız keyfî bir harekettir. Ben sizin kanunlarınızı dinlemiyorum. Yalnız benim altmış senedir tatbik ettiğim bir düsturum var: Asayiş bozmamak. ‘ Üstad oradan geri döner. Polatlı’ya kadar polisler onu takip ederler.

“Daha sonra bizi de nezaretten çıkardılar. Tabii biz ne olduğunu anlayamamıştık. ‘Daha sonra öğrenirsiniz’ diye bizi serbest bıraktılar.

“O gece hadiseyi öğrenince, otobüse atlayıp, Üstad’ın yanına gittim. Beni görünce,

‘Menderes bizi anlamadı. Ben yakında gideceğim, Onlar -ellerini ters çevirerek- tepetaklak olacaklar.’ dedi.

“Ben Üstad’ın Menderes’e dua ettiğini biliyordum. Isparta’da bir sabah ders yaparken, ‘Kardeşlerim, ben bu gece Menderes’e dua ettim’ dedi. Daha sonra öğrendik ki, Menderes o gece İngiltere’de uçak kazası geçirmiş, fakat kurtulmuştu.

(Necmettin Şahiner’in yazdığı ‘Son Şahitler’ adlı eserin, dördüncü cildinden derlenmiştir…)