Ömer Biçer l9l8’de Eskişehir’de doğdu. Eskişehir’deki İstanbul Otelinin sahibidir.

“Hizmetinizi kabul ettim”

Bediüzzaman Hazretleri Emirdağ’da bulunduğu sıralarda ismini duyardım. Ancak ben o zamanlar siyasetle fazlaca meşgul olduğumdan, fırsat bulup ziyaret edemedim.

“Onun âhir zamanda beklenen şahıs olup olmadığı hususunda tereddüdüm vardı. Bir gün, rüyamda kapı şiddetle vuruldu. Kapıyı açtığımda, başında sarığı ve sırtında cübbesi olduğu halde Üstad Hazretlerini gördüm. ‘Buyurun Üstadım, buyurun efendim’ dedim. İçeriye girdiler ve hemen duaya başladılar. Ben, ‘Üstadım, şöyle sedire buyurun’ dedim. O ise, ‘Hayır, ben buraya oturacağım.’ dedi ve âni bir hareketle bulunduğu yere oturdu.

“Uyandığımda kan-ter içerisinde sırıl sıklam idim. Aklım başıma geldi. Kendi kendime, ‘Hey Ömer, sen koca Üstadı ziyarete gitmezsin. Ama o senin yanına gelir. Ayıp, utanmıyor musun?’ dedim.

“Emirdağ’a iner inmez, doğru Mehmed Çalışkan’ın evine gittim. Bana yakın alâka gösterdiler. Ceylân Çalışkan, Üstadı ziyaret edebilmem için müsaade istemeye gitti. Döndüğünde, Üstad’ın o gün çok işi olduğunu ve ziyarete kabul edemeyeceğini söyledi. Çok üzülmüştüm.

“Ertesi gün Çalışkanlar hanedanından birisi vefat etmişti. Hep beraber kabristanda idi. Ceylân koşarak geldi.

“Baba, baba!”

“Ne var, Ceylân?”

“Üstadımız Eskişehir’e gidiyor. Ömer Ağabey Eskişehir yoluna inerse, Üstadımızı görebilir.”

“Hemen koşarak yola indik ve beklemeye başladık. Geriden taksi görünmüştü. Ben elimdeki fötr şapkayı nereye saklayacağım endişesiyle kıvırıp dururken Ceylân seslendi:

“Eğer araba durursa Üstad’ın yanına varırsın. Yoksa yolun ortasında durma!”

SİNGAPUR’DA İSLAMİYET VE RİSALE-İ NUR HİZMETLERİ…

“Araba tam önümüzde durdu. Ben heyecanla koşarak Üstad’ın elini öptüm. O da benim başımı okşayarak ‘Kabul ettim’ dedi. Artık dünyalar benim olmuştu. Bu arada Ceylân söze karıştı:

“Üstadım, Ömer Ağabey, Dahiliye Vekâletine sizin hakkınızda, polislerin mâni olduğu hususunu duyurmak için bir arzuhal ile giden ağabeyimizdir.” Bunun üzerine Üstad, ‘Kardeşim, sizin bu hizmetinizi Risale-i Nur’a bir sene ihlâsla yapılmış hizmet olarak kabul ediyorum.’ dedi.

“Sanki dünyalar bana bağışlanmıştı. O mütevazı hizmetim, bir sene ihlâsla yapılmış hizmet şeklinde kabul edilmişti. O sevinçle memleketime döndüm. Kendimi Nur hizmetine vermiştim. Durmadan yazıyor, okuyor ve anlatıyordum.

“Risale-i Nur’ların resmen neşri düşünülüyordu”

“Bir gün Tahirî Mutlu ve Rüştü Çakın Eskişehir’e geldiler. Ankara’ya gideceklerdi. O sıralarda, hükümetin Risale-i Nur’u resmen neşredeceği; Adnan Menderes, Celâl Yardımcısı ve Tevkif İleri’nin bu hizmete yardımcı olacakları söyleniyordu.

“Âtıf Ural ve Isparta Meb’usu Tahsin Tola’nın bu hizmetle Ankara’da bizzat alâkadar oldukları belirtiliyordu.

“Ankara’ya gittiğimde, Mustafa Türkmenoğlu ile beraber Demokrat Parti Genel Merkezine gittik. Genel Sekreter Halil İbrahim Beye Lem’alar’ı verdik. Lem’alar’ı memnuniyetle kabul eden Halil İbrahim bey, ‘Bu eseri çoluk çocuğumla okuyacağım ve okutacağım’ dedi ve ilave etti: ‘Size Risale-i Nurların basılmasına altı ton kâğıt tahsis ettik. onu alın.’

“Bilindiği gibi, malum kimselerin mümânaatıyla bu hizmet tahakkuk edemedi.

(Necmettin Şahiner’in yazdığı ‘Son Şahitler’ kitabının, ikinci cildinden derlenmiştir…)