‘Aca­ba be­nim so­num ne olur?’ di­ye düşünmek ihlâsı bozar…

Bir gün Ağ­la­sun Da­ğı’na çık­mış­tık. Ora­da yük­sek, bü­yük bir ka­le var­dır. Üs­tad’ı ora­ya çı­kar­dık. Za­ten Üs­tad dai­ma en yük­sek yer­le­re çı­kar­dı. Odun­la ateş ya­kıl­dı, çay ya­pı­yor­lar. Ben de Cev­şen oku­yo­rum. Ken­di kendime: ‘Aca­ba be­nim so­num ne olur? Aca­ba be­nim so­num ne olur?’ di­ye dal­mı­şım. O an­da Üs­tad bir ta­ne şa­mar vur­du, ‘Ke­çe­li! Sen so­nu­nu dü­şün­me, so­nun iyi ola­cak’ de­di.

Ha­ki­ka­ten Nur ta­le­be­le­ri ‘Be­nim so­num ne ola­cak?’ di­ye hiç dü­şünme­me­li. İh­lâ­sı bo­zar böy­le şey­ler. Biz Üstad’a ev­lât ol­mu­şuz el­ham­dü­lil­lah. Onu ehl-i dün­ya dü­şün­sün. İmam-ı Şa­fiî Haz­ret­le­ri: ‘Ta­le­be-i ulû­mun rız­kı­na ke­fa­let ede­bi­li­rim’ di­yor.

Şa­şa­a­lı dev­ri inşallah ben gör­me­ye­ce­ğim!

SİNGAPUR’DA İSLAMİYET VE RİSALE-İ NUR HİZMETLERİ…

Mü­ker­rer de­fa Üs­tad’tan din­le­dim: ‘Kar­deş­le­rim! Ri­sa­le-i Nur’un şa­şa­a­lı bir dev­ri gele­cek. Fa­kat inşallah ben gör­me­ye­ce­ğim! Mus­ta­fa Sun­gur kab­rim­de Nur­la­rı oku­ya­cak, ben te­ma­şa ede­ce­ğim. Kab­rim­de, toprağın al­tın­da daha ha­li­sa­ne din­le­ye­ce­ğim’ der­di.

Ömer Özcan, Ağabeyler Anlatıyor-1