Parayı/ gücü kontrol eden, dünyayı kontrol eder.

Libido’yu (cinsel dürtü’yü) kontrol eden, insanı kontrol eder.

Çağımızın, daha spesifik olarak da sanayi devrimleri sonrası Batı uygarlığının iki âmentüsü bu.

Osmanlı’nın durdurulmasından sonra dünyanın çivisinin çıkmasının nedeni de, işte bu insanlık ve hakikat düşmanı sapkın âmentü!

Bu iki pagan âmentüyle özetlediğim yeni bir barbarlık düzeniyle karşı karşıyayız.

Bu düzenin kurucuları, dünyanın başbelâsı, İngilizler ve Yahudiler.

Bugünkü yazıda bu ayartıcı yeni-barbarlık düzenini mercek altına alacağım; yarınki yazıdaysa İngiliz ve Yahudi psikolojilerinin kazısını yaparak soykütüğünü çıkaracağım…

AYARTICI YENİ-BARBARLIK BİÇİMİ ESKİSİNDEN TEHLİKELİ!

Para, güç demek çağımızda.

Paranın kutsanması, gücün, güç üreten araçların (güç üreten bilim, teknolojinin) kutsanması; bu da, insanın aşağılanması, ilkelerin, ahlâkın ve hakikatin buharlaşması demek, elbette.

Parayı kutsayan, beş para etmez; parayı kutsayan insanlığa hiçbir şey veremez -katliamlardan, işgallerden ve gözyaşından başka.

Paranın, dolayısıyla gücün kutsanması, niteliğin, dolayısıyla hakikatin sırra kadem basması, niceliğin, dolayısıyla sahte’nin krallığını ilan etmesiyle sonuçlanacaktı: İnsanlık yeni-barbarlık çağını yaşıyor yaklaşık iki asırdır!

Klasik barbarlık biçimlerinden daha tehlikeli bir barbarlık biçimi bu.

Klasik barbarlık, açıktı, belirgindi: Onunla bir şekilde mücadele edebilirdiniz.

Oysa çağdaş barbarlık biçimi, tastamam ağ’daş, ağ’daş olduğu için de ayartıcı ve gözboyayıcı!

Malazgirt ruhu

Ağlarına hapsediyor insanlığı ama öylesine ayartarak yapıyor ki bunu, Aldous Huxley’in Cesur Yeni Dünya’da enfes bir şekilde tasvir ettiği gibi, kitleler kendilerine yapılan ayartıcı zulümden müthiş haz ve keyif alıyorlar!

Çağdaş ya da ağdaş barbarlık, “pornografik” yöntemlerle hükmünü icra ediyor: Medya, müzik, film, spor velhasılı kültür endüstrisi üzerinden algılar imparatorluğu kuruyor; insanın düşünme melekelerini iptal ediyor, duygularını sonuna kadar sömürüyor, sahte-sanal bir dünya icat ediyor ve algılarla üretilen sahte gerçeklerle kitleleri estetize yöntemlerle uyuşturuyor, uyutuyor ve yalana teslim ediyor!

Sonuçta, insanın aklı çarmıha geriliyor, algı tek gerçek katına yükseltiliyor… Böylelikle mutlak sahte hükümranlığını ilan ediyor, hükmünü icra ediyor…

İKİ TÜR NİHİLİZM: HAYATIN VE HAKİKATİN İNKÂRI

Nietzsche, iki tür nihilizm’den / hiçleşme’den söz eder.

Kendi sözcülerimle ifade etmem gerekirse…

Birinci tür nihilizm, hayatın inkârıdır: İnsan, gücün, güç üreten araçların, arzularının, hazlarının kölesine dönüşür; dünyaya, dünyanın sorunlarına yabancılaşır, duyarsızlaşır, libidosunun kölesi olur çıkar…

İkinci tür nihilizm ise birincisinin nihâî ve kaçınılmaz sonucudur: Hakikatin, dolayısıyla Tanrı fikrinin inkârıdır bu.

İnsanı da, hakikati de yok edeceğini düşündüğü için, Nietzsche, iki tür nihilizmi de lanetler.

Yeni-barbarlık çağı, önce, esas itibariyle İngilizlerin gerçekleştirdiği ilk iki sanayi devrimiyle birlikte aracı, parayı ve gücü kutsamış, birinci tür nihilizmin temellerini atmıştır.

Yahudilerin gerçekleştirdiği üçüncü ve dördüncü sanayi devrimleriyle (bilgisayar ve dijital devrimlerle) birlikte, sürgit baştan çıkarıcı din-dışı kutsallıklar üreten, insanın düşünme ve duyma melekelerini iptal eden neo-pagan, tekno-pagan ayartıcı pornografik libido düzeni kültür endüstrisi üzerinden küre ölçeğinde hız, haz ve ayartı rejimi dromokrasi’nin zaferini ilan etmiştir.

Parababaları, sanal dünyanın ağ’babalarına, sonra da dünyanın ağa’babalarına dönüşüyor artık!

Makalenin tamamı için tıklayınız…