Kâh çocuk oluyorum, oyuncaklar elimde,
Kâh pir kisvesindeyim; zikir, dua dilimde.
Kâh veliyim, dünyâya beş para kıymet vermem,
Kâh deliyim, cennetten dâvet gelse de girmem.
Yerle gök arasında bir mekik dokuyorum,
Bir kitabın başından, bir sondan okuyorum.
Bir elimle yaparım, bir elimle bozarım,
Hayır şer arasında her dem gezer tozarım.
Gözümün gördüğünü gönlüm inkâr ediyor,
Dünya pazarında hem zarar hem kâr ediyor.
Bir elimde zehir var, bir elimde panzehir,
Ölürüm, dirilirim; benim çektiğim nedir?!
Bâzen deryâya sığmam, okyanusa kaçarım,
Bâzen bir damla suda yelkenimi açarım.
Kâh minâre başında, kâh kuyu dibindeyim,
Sen bilirsin Allâh’ım; ben de şaştım n’edeyim!..
ÂDEM SIYAM