Besbelli, ölüm düşüncesiydi
Gül benzini ansızın sarartan.
Endîşeli kalbinin sesiydi
Gümbürtüsü lahza lahza artan…
Açmakda iken demin tebessüm
Bir gonca misâli; dondu kaldı.
Sessizce batan güneşle, gördüm,
Gözler kararan ufukda daldı.
Yorgun ötüşen telâşlı kuşlar
Kaçmakda mı yoksa âkıbetden?
Ürperti veren bu son uçuşlar
Hâtırlatıyor zevâli, cidden…
Ekrem Kılıç
20.9.1982