Kahramanmaraş müftüsü Ali Efendi

Mustafa Ramazaoğlu anlatıyor: Merhum Zübeyir Ağabeyin getirdiği Risaleleri aldım, çok itimad ettiğim ve güvendiğim K. Maraş Müftüsü Hafız Ali Efendiye götürdüm. ‘Şu eserleri okuyun da, okumaya değerse biz de okuyalım’ dedim.

“Evvelâ muhterem Müftümüzün ilim ve fazilet derecesini kısa olarak arz edeyim. Müftü Hafız Ali Efendi uzun müddet K. Maraş müftülüğü makamını muhafaza ve ihya etmiştir. Kitap, okuma âşıkı olan bu zat, doktorun, ‘Kitabı çok okuma, gözlerin görmez olacak’ diye tavsiyede bulunmasına rağmen okumayı bir türlü bırakamamış, binnetice maddî gözleri görmez olmuştur. Bu defa da gözü gören dostlarına, meselâ Mahmut Kanadıkırık’a, bana, Şakir Efendi Hocaya okutarak dinlemek suretiyle talebe-i ulûm sıfatını asla kaybetmemiştir.

“Hacca giden bir K. Maraşlıya Medine-i Münevvere’den kitap sipariş etmiş. Hacı, istenilen kitabı ararken kitapçı, ‘Bu kitabı Türkiye’de yalnız K. Maraş Müftüsü Hafız Ali Efendi anlar, sen bu kitabı kime alıyorsun?’ demesi üzerine, Hacı Efendi, ‘Ben de o zata alıyorum, onun siparişidir’ demiştir.”

1961 yılında Diyanet Reisi olan eski İstanbul Müftüsü müfessir ve fakih Ömer Nasuhi Bilmen Hazretleri, fetva için gelen bir K. Maraşlıya, ‘K. Maraş’ta Hafız Ali Hoca Efendi varken, K. Maraşlıya bizim fetva vermemiz icab etmez’ demiştir.

“Özetleyecek olursak, bu zat, yalnız K. Maraşlının değil, bütün âlem-i İslâmın ilmî cihette nazarını çekmiştir. Müftü Efendinin vefatından sonra, bu zata ait olan kitaplar Hafız Ali Kütüphanesi ismiyle müsemma bir kütüphane açılarak bu kütüphaneye koyuldu, kocaman kütüphaneyi dolduran kitaplar böylece K. Maraş’ta kültür hizmetine girdi.

“İki yüz senedir dünyaya böyle bir eser gelmedi”

“Sadede gelelim. Merhum Zübeyir Ağabey, 1950 yılında telefondaki ricam üzerine eskimez yazılı Mektubat, Zülfikar, Sözler, Siracünnur ve Tılsımlar mecmualarını getirmişti. Müftü Hafız Ali Efendinin bize, ‘Her kitap okunmaz, aldığınız kitabı bana bir gösterin de öyle okuyun’ diye olan tavsiyesine uyarak, yukarıda isimleri yazılı Said Nursî Hazretlerine ait olan kitapların hepsini Müftü Efendiye götürdüm.

“Hoca Efendi, şu kitapları okumak istiyorum. Bir tetkik buyurun da okumaya değerse okuyayım.’

“Bırak da git.’

“Aradan iki ay geçmişti. Birgün Müftü Efendiye giderek, bıraktığım kitapların mahiyetini sordum.

“Hoca Efendi, kitapları okudunuz mu?’

“Okudum.’

“Nasıl buldunuz?’

Siirt Tillo Meşayihinden Büyük Alim Molla Burhan Yıldırım Hoca Efendi Anlatıyor:

“Oğlum, iki yüz senedir dünyaya böyle bir eser gelmedi, bundan sonra da geleceği meçhul,‘

“Öyleyse verin de ben de okuyayım.’

“Yok, ben kitap vermem, sen kendine yenisini al.’

“Müftü Efendinin takdirini toplayan bu eserleri o tarihten beri, yani 1950 yılından beri okumaktayım.

***

Yarın bu yazının devamı olan Üstadın vefatı kısmını anlatacağız

[table id=124 /]

“Ayağı öpülecek zatlar”

“Sene 1952. Üstad Said Nursî İstanbul’daydı. Ben de Üstadı ziyaret için bir İstanbul yolculuğuna hazırlandım. Zaman buldukça Risale-i Nur’ları okuyor ve Üstadı da ziyaret ediyordum, ama mübtedi olduğumdan ve echeliyetimden, Üstadın değerini tam olarak bilemiyordum. Nur talebelerinin üstada yazdıkları lâhika mektupları bana geliyordu. Mektubun sonunda, “mektubuma son verirken el ve ayaklarından öperim’ hitabesini bir türlü hazmedemiyordum. Ve içimden, ‘Ayak da öpülür mü yahu? Bu kadarı ifrattır’ diyerek kendi kendime kızıyordum. Bu halimi de kimseye izhar etmiyordum.

“Üstadı ziyarete gideceğimi Hafız Ali efendiye söyledim. ‘Bir diyeceğiniz var mı?’ diye sordum.

“Müftü Efendi, ‘Cenab-ı Said’e benden çok selâm söyle, el ve ayaklarından öperim’ dedi. Hayretler içinde kaldım ve hatamı anladım. ‘Demek ayağı öpülecek zatlar da olurmuş’ dedim.

“Müftü Efendi, Üstada karşı bu beyanı ile benim kalbimdeki istifhamı çözmüştü. Aynı zamanda kerametini de izhar etmiş ve Üstadın ilim ve fazilet değerini bana tebliğ etmişti.