2018 yılında özürlüler ve engelliler haftası 10-16 Mayıs tarihleri arasında çeşitli etkinlikler ile kutlandı. Bu kutlamalar bildiğimiz basmakalıp sözlerle başlıyor ve en iyi temennilerle bitiyordu.

Biz bu yazımızda her sene bildiğimiz ve neredeyse ezberlediğimiz bu etkinliklerden söz etmeyeceğiz tabii ki. Bediüzzaman Hazretlerinin müjdesine geçmeden önce İşitme engelli bir kardeşimizin 2017 şubat ayında yaptığı “Bediüzzaman” karakalem çalışması tablo herkesin ilgi odağı oldu.

1956 İzmit Ketence doğumlu olan Ertan Ayhan Sertöz’ün nasıl resim sanatına yöneldiğini kendisinden dinleyelim:

. Babam Şevket Sertöz, kendine has tarzı olan, üst düzey bir suluboya ressamı idi. Dolayısıyla ilk gördüğüm şeyler, boya, fırça, tablolar, her türlü resim malzemeleriydi. Anlamlarını ve isimlerini bilmeden, kendimi renkler dünyasında buldum.

 

 

İşitme engelli oluşum ve ailemin tek çocuğu oluşum dolayısıyla, iletişim kurma zorluklarının yanı sıra, çevremdeki her şeyin san’at ve resim dünyasına ait oluşu, beni san’ata ve resme yöneltti.

Üstad’ın resmini karakalem çalışması ile çizen ressamın bu çalışması, büyük ilgi gördü. Bediüzzaman Hazretleri’nin diğer resimlerini de çalışacağını söyleyen Ressam Sertöz, ileride sadece Bediüzzaman resimlerinden meydana gelen bir sergi açmayı düşündüğünü söyledi.

İşitme engelli Ressam Sertöz’ü de tebrik ediyor, başarılı çalışmalarının devamını diliyoruz.

Not: Ertan Ayhan SERTÖZ kardeşimizin yaptığı diğer çalışmalar Sosyal Medya hesabı Facebook’tan takip edilebilir.

SİNGAPUR’DA İSLAMİYET VE RİSALE-İ NUR HİZMETLERİ…

“Çevremizde çok sayıda engelli kardeşimiz var. Kimisi gözlerini kaybetmiş. Kimisi felç, kimisi ortopedik özürlü vb. Her zaman ortak soruları şu:

Neden biz? Dünyada diğer sağlam insanların faydalandığı nimetlerden neden mahrum oluyoruz. Başkalarına bağımlı yaşamak bizi üzüyor. Bizim yaşadığımız bu sıkıntının dünyadaki ve ahiretteki karşılığı ne? Ailemizin hem bu dünyada hem de ahiretteki kazancı ne? Çünkü bizden dolayı çok mutsuz ve yoruluyorlar. Ve daha buna benzer nice sorular.’’
İşte bu sorulara Bediüzzaman Hazretleri şu müjdeleri veriyor;

Cenâb-ı Hak insana giydirdiği vücut elbisesini sanatına mazhar ediyor. İnsanı bir model yapmış; o vücut elbisesini o model üstünde kesiyor, biçiyor, değiştiriyor, muhtelif isimlerinin cilvelerini gösteriyor. Şafî ismi hastalıkları istediği gibi, Rezzak ismi de açlığı ve susuzluğu gerektiriyor. Ve hakeza… Mülk sahibi Allah’tır. Mülkünde dilediği gibi tasarruf etmeye elbette hakkı vardır.

Hayat musibetlerle ve hastalıklarla arınır, olgunlaşır, kuvvet bulur, yükselir, netice verir, mükemmele ulaşır ve hayatî vazifesini yapar. İstirahat içinde monoton, tekdüze ve hastalıksız bir hayat, mutlak hayır olan vücuttan ziyade, mutlak şer olan yokluğa daha yakındır ve yokluğa bakar.

Bu dünya bir imtihan meydanı ve bir hizmet yurdudur. Lezzet, ücret ve mükâfat yeri değildir. Madem hizmet yurdudur ve ibadet mahallidir. Hastalıklar, sakatlıklar ve musibetler, engel ve özür durumları—dinî olmamak ve sabretmek şartıyla—o hizmete ve o ibadete çok uygun düşüyor ve kuvvet veriyor. Ve her bir saati, bir gün ibadet hükmüne getirdiğinden, şikâyet değil, bilakis şükretmek gerektir.

Özürlülere veya özürlüye şefkatle yardım eden yakınlarına, sabretmeleri ve Allah’a sitem etmemeleri, Allah’a küsmemeleri şartıyla, büyük müjdeler vardır. Hastalıkların, doğuştan getirilen sakatlıkların, sonradan meydana gelen özürlerin ve muhtelif yaratılış eksikliklerinin görünen acı ve ıztıraplı yüzüne bakıp hüzne kapılmamalı, kusurlu bir biçimde dünyaya geldiğine pişmanlık göstermemeli; perde arkasındaki büyük mükâfat cihetine, eşsiz güzelliğine ve Allah’ın rızasını kazanmaya elverişli yüzüne bakıp sabretmelidir.

Musibete uğrayan, hasta olan, engelli doğan veya engelli kalan kişi, eğer sabretse, musîbetin mükâfâtını düşünse, şükretse, o zaman her bir saati bir gün ibâdet hükmüne geçer.