Karanlık basıyor, kalmadı umut;
Ey gönül, burada takılıp kalma!
Ne olur, elini biraz çabuk tut;
Bu güneş ebedî kalıcı sanma!
Hazır dizlerimiz kuvvetli iken
Aşalım dağları akşamdan önce.
Deme: “Gitmek için vakit pek erken.”
Gölgeler uzadı ardık iyice.
Yorgunsun, bilirim, doğuştan beri.
Ayrılık bir acı, gurbet bir acı.
Hâtırla, yazları sonsuz o yeri:
Başkadır gülleri, başka ağacı…
Avutmaz derdini hiçbir güzellik;
Bilirim, sılaya bütün özlemin.
Ey gönül, sabreyle, az kaldı, geldik!
Mezarlık: kapısı, bizim ülkenin…
Abdulkadir Bilgici